Lyricists Bhuvanachandra – Vennelakanti

ఒకరు పాటలో ఆర్ద్రత నింపితే.. ఇంకొకరు పాటకు రసికత పూస్తారు. ఒకరు మాట లోతు వెదికెతే.. ఇంకొకరు మాటను ఎవరెస్టుకు తీసుకువెళతారు. ఒకరు ఎయిర్‌ఫోర్స్‌ నుంచి పాటలవైపు వస్తే… ఇంకొకరు కవిత్వం నుంచిసినిమాలకు వచ్చారు. వీళ్లేవరంటే… శేష పూర్ణానంద పెద గురురాజు, రాజేశ్వర ప్రసాద్‌… వీరేం పాటలు రాశారు? అని మీ కళ్లు ఇంత పెద్దవయ్యాయి కదా! వాళ్లిద్దరూ భువనచంద్ర, వెన్నెలకంటి. పైరెండు అసలు పూర్తిపేర్లు. ఈ ఇద్దరూ ఒకరినొకరు ఇంటర్వ్యూ చేస్తే..

వెన్నెలకంటి: ఎయిర్‌ ఫోర్స్‌ నుంచి ఇటువైపు గాలి ఎలా మళ్లింది?
భువనచంద్ర: చివరి నాలుగు సంవత్సరాలు విజయవాడలో పనిచేశాను. అప్పుడు ప్రముఖ రచయిత్రి తెన్నేటి హేమలత గారు నా పాటలు బాగున్నాయని మద్రాసుకి తన మేనకోడలు జలంధర, ఆమె భర్త, ప్రఖ్యాత నటుడు చంద్రమోహన్‌ల దగ్గరికి పంపించారు. నాకు మొదటి అవకాశం ఇచ్చింది విజయ బాపినీడు గారు. నా ఉద్దేశం తెలుసుకున్న తరువాత మాట తీసుకున్నారు.. బాగా రాస్తే మద్రాసులో ఉండాలి, లేకపోతే వాపస్‌ ఊరెళ్లిపోవాలని. ‘నాకూ పెళ్లాం కావాలి’ తమిళ మాతృకకి కారులో పంపించారు. టైటిల్‌ సాంగ్‌ కావాలన్నారు కదా అని టైటిల్స్‌ వరకు చూసి పాట రాసుకొని వెనక్కొచ్చాను. ఆశ్చర్యపోయారు. నా పాట చూసి ఆయనే మద్రాసులో ఉండిపొమ్మన్నారు. ఓఎన్‌జీసీలోనూ ఉద్యోగం వచ్చింది. తర్వాత సినిమాల్లోకొచ్చేశా.

వె: రాయడం ఎప్పుడు మొదలుపెట్టారు?
భు: ఎయిర్‌ఫోర్స్‌లో చేరాక పాటలు రాయడం మొదలుపెట్టాను. పాటలు, కవితలు అన్నీ కలిపి నాలుగు వేలు రాసుకున్నాను. నా కోసం. సినీ రంగానికి వచ్చిన తరువాత మరొక రెండు వేలు రాసుకున్నాను. అవి నా డైరీల్లో భద్రంగా ఉన్నాయి. ‘మరల తెలుపనా ప్రియా’ వంటి హిట్‌ పాటలు కొన్ని ఇలా ముందు రాసి పెట్టుకున్నవే.

వె: మీరు రాయకూడదనుకున్న పాటలున్నాయా?
భు: అమ్మ, అక్క సెంటిమెంట్‌ పాటలు రాయను. ఎందుకో గాని అవి అనుభూతి, వివరణలకు అందనివని అనిపిస్తుంది. అయినా కరుణాకర్‌ రెడ్డి గారి పట్టుదల మీద ‘బ్యాండ్‌ బాలు’కి తల్లి మీద పాట రాయాల్సొచ్చింది. ‘అక్క’ సీరియల్‌దీ అదే పరిస్థితి. అయితే, ఆ పాట పాడిన బాలు గారు తమను పెంచి పెద్ద చేసిన అక్కను తలచుకున్నారు. చాలా సంతోషంగా అనిపించింది.

వె: మీ మీద పడిన ముద్ర గురించి మీ అభిప్రాయం?
భు: (నవ్వు) నాకొచ్చిన పాటల్లో అల్లరి పాలెక్కువ. కొసరాజు గారనగానే ‘జానపద’, సముద్రాల గారికి ‘భక్తి’, కృష్ణశాస్త్రి గారికి ‘భావ గీతాలు’, శ్రీశ్రీ గారికి ‘విప్లవం’ అని పేర్లు ఏర్పడిన్నట్టుగా నామీద ‘శృంగార, హుషారైన గీతాలన్న ముద్ర పడింది. సంతోషం. ఈ పాటలన్నీ నిజంగా హుషారుగా రాశాను. హీరోని బట్టి మాటలను ఉపయోగించాను. డ్యూయెట్‌లలో నిజానికి పెద్ద అర్థం ఉండదు. ప్రేయసీ ప్రియులు ఎంతసేపూ ఏం మాట్లాడుకుంటారు? ఏమీ ఉండదు. అయినా ఉపయోగించే పదాల్లో ఇంటిమసీ ఉండాలి. ఒక తీయదనాన్ని తీసుకురావాలి. పాట విన్నా, చూసినా హుషారనిపించాలి. ఇదంతా రాయడాన్ని బాగా ఆస్వాదించాను. వీటితోపాటు చాలా మంచి భావయుక్తంగా ఉండే పాటలు రాసే అవకాశాలు కూడా వచ్చాయి. అందుకు భగవంతుడికి ధన్యవాదాలు.